Δευτέρα

ΛΑΑΣ, ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ, Β' Μέρος, 1998

Έψιλον κύκλος

Χορός Συρτός Μπάλος
για τους άριστους
όπως τον χάραξε ο Ήφαιστος
στην ασπίδα του Αχιλλέα

Ελληνικό γλέντι
με μυρωδιά λεβεντιάς
και χορούς ελληνικούς εγείρει το πνεύμα


Λιθάρι το λιθάρι
Ψηλώνει ο βράχος κι αντιστέκεται

Χίλια συν χίλια + 41

Θαρρώ πως δακρύζεις

Περισυλλογή
Κυκλώθηκε όλη τη νύχτα ο λαός
ενώ ξάπλωνε ενταγμένος
στα λευκά σεντόνια
και στην ώρα της μισοφωτισμένης
κάμαρας

Άλλοι διαλέγουν στρατεύματα
στ όνομά σου

Ταξιδεύουν στα σύνορα
ως τα ποτάμια και τους χείμαρρους
Διαβάτες ερευνούν τους δρόμους των χειλιών
Προσμένουν στα προπύλαια τους θησαυρούς

Πλεονέκτες
ξέρεις
και μισάνθρωποι
κατά βάθος

Τι να πούμε;

Χίλια συν χίλια + 42

Τι να πούμε;

Εγώ έχω χαθεί

Από φωτιά σε φωτιά
μα όταν έρθει η ώρα εκείνη
εκείνη η γυναίκα
με τα ξέπλεκα μαλλιά
θα παραστήσει την ανήξερη

Οι γενναίοι ανατέμνουν τα αισθήματα
«Σώσατε έκαστος την ψυχήν αυτού»
Η δήθεν Πηνελόπη νύχτα ακούμπησε στα κιγκλιδώματα
Ύστερα φόρεσε το σώμα του άγνωστου άντρα
που οπλοφορούσε


Τώρα μιλάει για θαύματα

Χίλια συν χίλια + 43

Τώρα μιλάει για θαύματα
Ο «εσύ» που με κοιτάς στα μάτια
βγάζεις απ τα έγκατα το πύρινο βλέμμα
γέρνεις προς τη μεριά της έκπληξης και των χρησμών

Ανασαίνεις
τα εκατό σκαλοπάτια μέχρι τα μάτια μου
Πλησιάζεις

Να είχε ρίζα τσιγγάνικη
η φυλή σου
μάτια μου
και δωρεά πνεύματος
με λόγο άφθαρτο
Να επέστρεφαν ανήμπορα τα σώματα απ το φιλί στο δρόμο
απ το φιλί
Γυμνά νησιά ληστεύουν τον ύπνο
κατόπιν εορτής

Χίλια συν χίλια + 44

Κατόπιν εορτής
μου μιλάς για το Ρήγα
Τα ελεύθερα πνεύματα
κόβουν βόλτες κάτω απ τα κάστρα
όπως πάντα
«Εύρηκα» και τα λοιπά δεν ταιριάζουν εδώ
Δίνεις το Ζήνωνα στον Κοραή
και δρασκελάς την εξαθλίωση πατώντας φρένο στη στροφή
Μειώνεις ταχύτητα
Θα έρθεις μαζί μου;
Φλέβες τεντωμένες στο λαιμό
Μάτι τρελού
Ανάκριση και Μνηστήρες
Θα έρθεις μαζί μου στην αναπαράσταση;
Ο δολοφόνος αναγνωρίζεται στη διαδρομή
Τεκμήρια και μεταμέλεια


Ιστορία πάθους η δική μας

Σημαδεύω την καλημέρα σου με το χαμόγελο μου
Πατάω την σκανδάλη

Χίλια συν χίλια + 45

Πατάω τη σκανδάλη
Φριχτά αποδίδονται οι δονήσεις των διαρκών ερώτων
και των μικρών ταξιδιών
στις ωραίες λέξεις

Φέγγουν στο σώμα
τα στίγματα του πλήθους
που αντίκρισες

Από δω ο Πρίγκιπας
«Α! έτσι λέει;»
Υποχθόνιος κόλακας ο ανταποκριτής
θωπεύει την Άνοιξη
και ξεχνάει τις λέξεις
Ίσως
λένε
χρειαστεί
να καταφύγουμε
στον αρχάγγελο του γραφείου
Ερωτικά τραγούδια στα F.Μ.

Χίλια σαν χίλια + 46

Ερωτικά τραγούδια στα F.Μ.

Δόξα των τηλεφώνων
και δόξα των φωνών
Συναπάντημα και εξάρσεις χαράς
Στην προβλήτα ο δημαγωγός
τρέμει αυτόν πού ροκανίζει το κυκλάμινο
Μητρική αγάπη
αστόχαστη

Τυλίγει κήπος κι ουρανός την πρωινή αναστάτωση
Λυπημένα περνούν τα ποτάμια κάτω από τις κλαίουσες ιτιές
Τα πουλιά ραμφίζουν τον έρωτα

Χίλια συν χίλια + 47

Τα πουλιά ραμφίζουν
τον έρωτα
Άγρια γοητεία της απάτης
των καλών ανθρώπων
με τα ξόρκια των οργασμών
και των φτηνών εσωρούχων
Αφανίζουν τη νύχτα οι ταλαντούχοι του οίκου μου
Έσχατη προδοσία τα μαθήματα δακρύων επί σκηνής
ή όχι;
Διάττοντες αστέρες αφήνουν τα ίχνη της τροχιάς
στο σώμα της νύφης που δάκρυσε
φλερτάρουν αδίστακτα τη διπλή δρασκελιά
του λεβέντη και χτυπιέται το κύμα δίβουλο πάνω στο βράχο
Παράδειγμα πρώτο... Παράδειγμα δεύτερο...
Κανένας δεν είναι θύτης μέχρι να βρει το θύμα
Παράδειγμα τρίτο...

Χίλια συν χίλια + 48

Παράδειγμα τρίτο...

Με καλέσανε
η ζωή μου στάζει

Με καλέσανε να βρω τα μάτια
η ζωή μου στάζει έρωτα

Με καλέσανε να βρω τα μονοπάτια του έρωτα
τα μάτια μου στάζουν
όλεθρο
Μην κλαις
O άνεμος φυσάει στο κοκκινόχωμα
τα μάτια μου στάζουν
Η ζωή περνάει
Ίχνη πανικού
Ανυψώνω το ταβάνι
με τα μάτια

Σκιρτήματα

Οι ταξιδιώτες μαρτύρησαν πως είδαν το φεγγάρι να μεγαλώνει

Χίλια συν χίλια + 49

Είδαν το φεγγάρι να μεγαλώνει

Οι γαιοκτήμονες
ακριβώς
στη διαχωριστική γραμμή
κάτι έχουν να πουν για την ομορφιά
από πρώτο χέρι
για τη φλόγα της εξέλιξης
και για το φωτοστέφανο
αυτού που ονειρεύεται
να προσεγγίσει το θαύμα

Ορατές και αόρατες γραμμές
άπειρες μορφές και σχήματα
εσύ εγώ
πέτρωμα παλιό
και λιγοστό χώμα

εκκλησιά αφιερωμένη
εσύ εγώ
καιροφυλακτούμε
να πιάσουμε το νόημα απ' τις γωνιές
να τινάξουμε τη σκόνη των αιώνων
στον καθρέφτη του δράματος

Να παραδώσουμε τις ενοχές
στην εποχή τους

Να ζήσουμε

Χίλια συν χίλια + 50

Να ζήσουμε
Είναι όλοι εδώ
κι αυτός που έψαχνα στην άσφαλτο
λαμπερός σαν άστρο κι απόλυτα όμορφος κι απόλυτα άγγελος
Βγαίνει στο κενό να παίξει την κιθάρα του

Θ αναστηθούν οι προικισμένοι είπαν και ελάλησαν
γιατί έζησαν καταχνιές και θλίψεις
Τρέμω τα σήμαντρα
και τα καμπαναριά
τα συρτάρια
τον κύριο εφιάλτη
την επιφάνεια του βάλτου
το σκοτάδι
Μαγικές υποσχέσεις τονίζουν το μέλλον

Ναι το είδα το ταραγμένο πρόσωπο
Ναι είναι αλήθεια πως το γλυκό του βάζου παραμένει κρυμμένο


Σίγμα Ταυ

Κύκλος Ποντιακός
χορός λεβέντικος
με σπαθιά
και ο αέρας να μυρίζει λεβάντα
Λίθο το λίθο
τα φλογισμένα κορμιά
ξημέρωσαν
στο αγιόκλημα

Χίλια συν χίλια + 51
Όταν αφήνεις πίσω τα ξερόκλαδα
και το χαιρετισμό στη Γκόλφω
αράζεις και γλεντοκοπάς
γλεντζές ως είσαι
στα ξύλινα βάθρα
που παίρνουν φωτιά

Μια βελόνα σου ράβει νυχθημερόν παρηγοριές
για το κομμένο όνειρο
Αγόρια ανθοί κορίτσια ανθοί

Δροσίζει ο αέρας
και στεγνώνουν οι χυμοί
από τα θαύματα
Πρόσωπα μυθικά γρικώ
Ωραία κι απελπισμένη προσωπίδα
κάνει την είσοδο στη σκηνή

Περνώ την ανάσα σου
μαντήλι στο χέρι μου
Χορεύω για σένα
Χίλια συν χίλια + 52
Χορεύω για σένα
Δωρεάν έλαβα
και δωρεάν έδωσα
κάθετα σταθερή προς τα πάνω
φωτόμετρο από πείρα με τη φορά του χρόνου
μεταπηδώ σε εποχές άγουρες

Γητεύτρα φιδιών διαποτίζω το αίσθημα

Διαφανής στο αξίωμα της πατροπαράδοτης συγκίνησης
Με στοιχεία προϊστορικά
κατεβαίνω στ ακροδάχτυλα χιτώνας
να τυλίξω τη γυμνή ανάγλυφη τοιχογραφία σου
Κάποτε λάμπω
Εναποθέτω ευημερία παρακμής στο μάντη

Βαθμιαία ερημώνομαι
Έξω απ το σώμα
η καρδιά
κρατά το ρυθμό της

Χίλια συν χίλια + 53

Η καρδιά κρατά το ρυθμό της
Ταπεινώθηκα να κοιτάζω
τον άγγελο
να μου επιβάλλει σιωπή

Ανέκαθεν οι οραματισμοί
παραπέμπουν στα σύννεφα
Δεκάρα δε δίνω για τον ξαφνικό πουνέντε
για τα κόκκινα παραμύθια
και τη μοιραία πρόζα του παραμυθά

Άχνη εγώ Πάχνη εσύ
κι άντε να πεις της μέλισσας για ένσημα και τα λοιπά
Ίσως ο έρωτας κοστίζει
σκέφτομαι πάλι
Ένα παιδί
που καίει στα σπίρτα
τη δωρεά του ποιητή
στήνει ενέδρα
στην ελπίδα του αύριο
Ζήτα κύκλος
και χορός Σούστα Δωδεκανήσου
παιχνιδιάρικος
γρήγορος σαν τη θάλασσα
κάτι από διονυσιακή πυρρίχη
Πέτρα και μάρμαρα μαρτυρούν Ανάσταση
Ανθίζουν
Χίλια συν χίλια + 54
Ελπίδα του αύριο
Ανέπλευσα στον ουρανό
μέχρι τη θάλασσα
και πάλι ανέπλευσα προς την πηγή
διατηρώντας στο ακέραιο τα ξωτικά
και τις γιορτές
Άξονες και τροχοί
δείχνουν
τα σημεία εκκίνησης
Ακτινοβολώ
Κλίνω το ρήμα «Ανοίγω» σ όλους τους χρόνους

Δίνω έμφαση στο απαρέμφατο
Μεταπηδώ
Υαλώδες υλικό για άλλες εμπειρίες
Αδυνατώ να παίζω με τις στάθμες
Προβάλλω τους κινδύνους της τάξης
Σχέσεις ισορροπίας διατηρούν τα γένη
Πηγή πλούτου η λαξεμένη σου μορφή

Χίλια συν χίλια + 55
Πηγή πλούτου η λαξεμένη σου μορφή
Θα εξαρτηθεί απ την αντήχηση
αν θα μπλοκάρεις τον καιρό
Κάπου στον κόσμο
η μορφή σου αντιστέκεται ακόμα
στο νόμο της αναγνώρισης
Κατάδικος ο δικός σου καύσωνας
υποτάχτηκε εν τέλει
στη στερνή σταγόνα

Χλομιάζει ο κάμπος

Ξεχωρίζει το δαχτυλίδι με την πέτρα στο χέρι του

Στη στερνή συγκίνηση
βυζαίνει το δάχτυλο
ο έρωτας
Οι σύντροφοι μεταφέρονται από χαράδρα σε χαράδρα

Χίλια συν χίλια + 56
Από χαράδρα σε χαράδρα
Παιχνίδια του νου
Περιπέτεια της καρδιάς
για τριαντάρη πόλεμο
που τον ζωγράφιζες σε κάποια έκσταση
Αφή αρκετή
για προσκλητήριο
βολικά νοσταλγώντας
το κυρίως όνειρο
Δεν χωράει η ποίηση τα τοπία της ψυχής
Πολλά χρόνια μετά στο κάτω συρτάρι
καιροφυλακτούσε
ο πανικός
κι αυτός πάλι ήταν του μυαλού
Μύθοι κι εξελίξεις
στη διάρκεια της διαδρομής
Υποχρεώνεσαι σε υπέρυθρη παρουσία
και αισθητή κατά τα άλλα απόγνωση
Τα χέρια σου φτερά να φύγεις μεγαλόπρεπα
Άλλωστε είσαι εκπαιδευμένος για την ομορφιά

Χίλια συν χίλια + 57
Για την ομορφιά
Έρχεσαι τακτικά να δεις το πρόσωπο σου
στα μάτια μου
Ο κεντρικός δρόμος
—το ξέρεις—
περνάει απ το πουκάμισο σου
Δεν τρελαίνεσαι
Σε τρελαίνουν
Ψάξε να βρεις
Στο κεφάλι της παπαρούνας πλάθεται ο χάρτης του κάμπου
Βουνά καραδοκούν να χαιρετήσουν
Τέμνονται και μελετώνται οι ροπές
Πίεση και εκτόνωση απλοποιούν την ένωσή μου με το άπειρο
Ηρεμώ
και σώζομαι πρόσκαιρα
Μεταμορφωμένη σε γιασεμί
Ριζικές αλλαγέςπροωθούν ρητές αποφάσεις
ενώ σπαρταρούν οι υπαινιγμοί και
λάμπει ο καβαλάρης στην ολονυκτία
σε φανερή απόλαυση

Γεια χαρά σου Ποίηση

Χίλια συν χίλια + 58
Γεια χαρά σου Ποίηση
Αν θέλεις κάνε μου τη χάρη να μου επιστρέψεις τα δάχτυλα μου

Κάτι χρωστάω στη χάρη σου
Μα είπαμε
Τα φλάουτα αποδίδουν τους γόνους στους γονείς
ως τη συντέλεια

Κι όλα ξαναρχίζουν
Εξάγω το φως
και διαλέγω να φθείρομαι
Αφαιρώ το φωτοστέφανο της σιωπής
κι αν δε σ αρέσει
κοίταξε με που τρέχω να σταματήσω το γρύλο
—το τριζόνι— αν προτιμάς

Είπες «καλά, εντάξει
δεν μπορώ να μπω στο βότσαλο να σου βγάλω πεταλούδες»
« Αδυνατώ» σου είπα
«να παίζω το ρόλο της κούκλας στα χέρια σου»
Ίσως με το τραγούδι καταφέρω να φτάσω
τις μεταξωτές αχτίδες
Γλώσσα του έρωτα

Χίλια συν χίλια + 59
Γλώσσα του έρωτα
αμετάφραστη
Ολονυκτία

Να πέφτεις σε κώμα
Καθαυτό ανήθικα
ν' αφαιρείς την αύρα της κεφαλής
ενώ η Άνοιξη άβυσσος
χτυπά τα χέρια ρυθμικά και διαχέετα
Κι ο άνεμος
σε γλώσσα έρωτα αμετάφραστη
έτσι που ανοίγει το στόμα του
μ ένα μικρό ανεπαίσθητο κούνημα του κεφαλιού
σαν «Χαίρε»
Ίσως ευτυχήσω να ζήσω αντίστροφα
λυτρωμένη
από
θάνατο
έρωτα
γέννα
στη γη
των θνητών
σκέφτομαι
Κοσμώ τον ουρανό
θα πει
αδειάζω το δωμάτιο
κι Ίσως συμφέρει να βάλουμε και πάλι απ' την αρχή
τον όφι στον παράδεισο

Μονολογώ

Χίλια συν χίλια + 60


Μονολογώ
Καταγωγή μου το χώμα
Προορισμός μου το χώμα
Η δύναμή μου παίζεται
κι όταν κοιτάζεται στα μάτια μου ο ήλιος
αναγνωρίζει τους δραπέτες
Στη φρυγμένη πεδιάδα
ξοφλάω το χρέος μου

Δεν απολογούμαι
για την έκταση των χεριών

Για τους κλονισμούς των ποδιών μου
δεν απολογούμαι

Για το καλό των φίλων
Για την ευημερία των εχθρών
προσεύχομαι
Για τη λιγοθυμιά της καρδιάς
στους αστερισμούς της αμφιβολίας
φροντίζω

Κρατάω στα χέρια την Άνοιξη
σαν ευχετήρια κάρτα στον Ήλιο

Η φωτογραφία του εξωφύλλου είναι του Ανέστη Κατσιαμάκα
Οι μέσα φωτογραφίες είναι του Βασίλη Αγγλόπουλου
Free Hit Counters