ΑΛΦΑ, ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ, 1988

ΑΛΦΑ

Τα ενδοξότερα ονόματα της Ιστορίας
εισηγήθηκαν μια εποχή απορροφητική

Η άφιξη σου
κάτι έχει να κάνει
με τα 365 αντίγραψα σου
και με το χείμαρρο των κατοπτρισμών

Μια ζωή κι άλλη ζωή

Ένας θάνατος κι άλλος θάνατος
Α, όχι
Δεν γυρίζω ξανά στο πεδίο της μάχης
Θα μάθω ανάγνωση και γραφή
Θα μιλήσω

Ειρηνική διαμαρτυρία

Χρυσά κλειδιά Χρυσά παιδιά Χρυσά απ όλα
Α, όχι
Δεν γυρίζω ξανά στις χρυσές εποχές
Χρυσός αιώνας και τα μαζεύω

Δεν γελάω πια

Αυτό το καλούπι με στενεύει
Φοράω χειροπέδες στη σκέψη μου
Οι εγκληματίες μου στριμώχνονται στην πόρτα
της Τυφλής
Μπαίνουν οι λύκοι
την ώρα που σχολιάζω
την αρμονία των εύηχων κουδουνιών
που κρέμασε το ποίμνιο στο λαιμό του

Κλειστή πόρτα οδηγεί σαν ανοίξει
σε πόρτα κλειστή που θ ανοίξει
σε πόρτα κλειστή
που θ ανοίξει σε λαβύρινθο

Ο Μινώταυρος ζει

Καφές το πρωί
Κέφι για κουβέντα

Ήταν ωραία η Πατρίδα μου Λευκή και Γαλάζια Πάνω στο πλοίο Για το χαμό
Ασταμάτητα γύριζε γύρω από τον εαυτό της και γύρω από τον Ήλιο
«Ο Πατέρα μου ο Ήλιος κι η Σελήνη η Μάνα μου...»
Φωτεινή κηλίδα στην τροχιά της και θα χαθεί
Φτάνει να το πάθει την ώρα του ΑΛΦΑ

Κοχλάζει το ΑΛΦΑ
ΑΙΜΑ

Τι είδους μουσική εκπέμπει το ΑΙΜΑ;

Ένα πόδι στο στόμα
Ένα βρέφος
Ένα λείψανο άθαφτο
Περιφέρονται οι κήρυκες άνεργοι
Μιμούνται ένα ξεκίνημα μπλόφα οι αγύρτες
Ηλικιωμένες εφημερίδες γαβγίζουν ακίνδυνα
Δυσκολεύομαι να δεχτώ τη μέρα τρελή
Καρτποστάλ χαυνωμένο από ηρεμιστικά
Πουλιέται πανάκριβα στους μετανάστες
Μανταλάκια για να στεγνώνουν όσοι σμίγουν κι όσοι χωρίζουν

Χρωματίζονται έντονα οι γηγενείς

Ο Ήλιος ο Πατέρας μου λογαριάζει τα δρώμενα
Η Σελήνη η Μάνα μου διδάσκει Ιστορία
Πόσο καιρό σε καρτερώ
στα περιθώρια των μαχών
και στις κορυφές των βουνών που παρέμειναν
σημαδεμένη σελίδα αυτή της κιβωτού ή
η τελευταία του παραμυθιού
που έζησαν αυτοί καλά
και μας
μας πήρε ο ύπνος

Δίχως αξία
τα στρώματα των θρήνων όσο κι αν είναι αναπαυτικά
για να στερεωθεί το γιαπί χτυπάμε τα καρφιά στο κεφάλι
Τι μου γυρίζεις με τέτοιο κεφάλι
σε μέρες και περιοχές ανοικοδόμησης
και επιτέλους
γιατί επιμένεις να περιφέρεις λάβαρο τα θλιμμένα μάτια
στα σημεία σύγκρουσης
και κλαπ και κλαπ το μαστίγιο αφήνει τα ίχνη του
πάνω στις αποφάσεις σου
Πλησιάζει το ερωτευμένο μάτι
το παντρεμένο το διπλανό του
Αψηφά τους κινδύνους το ένστικτο
Τι μου αφήνεσαι να σε δαμάζουν
με την επιστήμη των διαταγών και των ενοχών χαλινάρι
Τα άλογα
πέρασαν
σε άλλες εποχές
Πόσες φορές προσπάθησες ν αποκρύψεις τα πτώματα
Σε άλλες εποχές πέρασαν τα άλογα

Φυτρώνω μια ωραία μέρα
Αναπηδώ στο πλάι σου
Σου τρίβω τα χέρια
Σε τρέχω στους γιατρούς
και Συ Δαίδαλος κάθε πρωί
μια μάζα κόκαλα και ΑΙΜΑ κάθε βράδυ

Και καλά να φωνάξεις ΑΑΑλφα
πολλαπλό Άλφα
με φωτεινή ουρά κομήτη
να φωτολουστούν τα πατήματα
των όσων προπορεύτηκαν

Και καλά να κρατάς το στόμα ορθάνοικτο στο ΑΛΦΑ
ν' ανθίζουν εύθραυστοι τόνοι να δίνουν έκφραση στο βλέμμα
Όμως χωρίς άσκηση αυτοσύνθεσης
πόσο μπορείς να κρατήσεις;
Δοκιμασμένος περίπατος
ξεροβήχει φρόνιμα
Κερδίζει χρόνο
Αναπηδούν τα νερά πάνω στις πέτρες
Τυφλός ιερέας διαχωρίζει τη θέση του Αποσύρεται

Είμαστε άραγε οι τελευταίοι
που μυρίζουμε το γκρίζο αέρα
τέτοια εποχή με μπράτσα και μπούτια γυμνασμένα
με κεφάλι τετράγωνο και «πιστεύω»;

Δημοπρασία αργότερα Διασκευασμένα καταφύγια

Υπάρχει ελπίδα; Αυτό μόνο
Ευχαριστώ

Εφτά διαπιστώσεις πάντα αλάνθαστες
Εκτιμήσεις στη δευτέρα ή την τρίτη
Απόγονοι στη νιοστή
Αγκύλη
Μοναχικός Σταυρός
Υψομετρικές σημάνσεις διαλογισμού

«ΕΓΩ» Συσπειρωμένη η γλώσσα
τολμάει μια τελευταία κίνηση προς τα πάνω
Εξαντλούν οι συγκινήσεις
Και ψύχραιμα
Και ήρεμα
Και απλά

«ΕΜΕΙΣ»
Δύναμη από παντού συγκεντρωμένη
καταλήγει σε χείλια μισάνοιχτα
σε δόντια που αρνούνται να κλείσουν
Χρωματιστές χάντρες
Γαμήλιες υπερβολές
Φάλτσα κι απρόοπτα

«ΟΙ ΑΛΛΟΙ»
Φιδολυγιέται και πισωπατά η χορεύτρια
Μαστοριά στο τελευταίο χτύπημα
Λιγώνεται η τοιχοκόλληση

Το βλέμμα διαπερνά τον τοίχο

Φάλτσα κι απρόοπτα

«Πήγαμε»
Ανασαίνει παλλόμενη αργά με τον αέρα να βολτάρει
από τα χείλια στον ουρανίσκο

Χημική σκέψη προκαλεί την πρώτη αντίδραση

Ξεκινάς
με ένα δευτερόλεπτο την ημέρα
Είσαι εναντίον του ουρλιαχτού
Είσαι εναντίον του πάθους
Και ψύχραιμα
Και ήρεμα
Και απλά και πάμε: Έτσι:
ΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΦΑ ΑΛΦΑ ΑΛΦΑ

«Είδαμε»
Κακή ισορροπία από τα δόντια στα χείλια

«Μάθαμε»
Τα ίδια με τα παραπάνω

«Φύγαμε»
Έτσι μιλάς Όπως μιλάς όταν κανένας δεν σ ακούει
Έτσι γελάς Όπως γελάς όταν κανένας δεν σε βλέπει
Έτσι γεννάς Όπως γεννάς

Ονειρεύομαι κάποτε
πως η χορεύτρια γλώσσα δραπέτευσε
στον ανοιχτό κάμπο ή τη θάλασσα κι από κει
ανεβοκατέβηκε στον ουρανό τόσες φορές
όσες φορές χωράει ο έρωτας στο δευτερόλεπτο

Ξεγελιέμαι κάποτε

Κάθετες ευθείες
πλαγιάζουν λίγο
για να ενωθούν

Σύρεται με βιασύνη
η κοινόχρηστη οριζόντια
εκεί που αναπτύσσομαι χωρητικά
και σκύβεις για ν αφουγκραστείς

Βατόμουρα
και
Χώμα

Ήταν — λέγεται — σπουδαίος πολίτης ο κρεμασμένος
Σιδερωμένος στην κρεμάστρα ο γυπαετός τον μιμείται πάλι
Υπάρχουν παραχαράξεις καθημερινές
Κυκλοφορούν με ταξί
Πυροβολούν επίκαιρα

Κι όμως
αναρίθμητος παρέμεινε
ο εκτεθειμένος
στην έμπνευση των πνευστών
και των τραγουδιών του δρόμου

Στα μάτια
επιτήδεια
το φωτεινό σημάδι
γυρίζει ασταμάτητα
γύρω από τον εαυτό του
και γύρω από τον Ήλιο

Μετράω το μπόι μου με την απειλή Αφήνω τη χαίτη μου ελεύθερη
Στηρίζομαι στα πίσω πόδια κι ανυψώνομαι
Βοηθάει η ανάγνωση των καιρών

Έχει το πρώτο φιλί την αρρώστια του δύτη;
Βλέπω τη Μάνα μου να με γεννά Η Σελήνη αιμορραγεί
Κραυγάζω
Ψύχραιμος δείκτης που ελλόχευε στο σκοτάδι
πάτησε το διακόπτη
Γελάσαμε πολύ
Αργότερα
ΑΛΦΑ ΑΛΦΑ ΑΛΦΑ

Τα πρόσωπα και τα πράγματα σε εικόνες υπό κλίμακα
για να χωρούν στη μνήμη
Οι μινιατούρες των φίλων σε πόζα μακρινού χαρταετού

Αξιώματα Τίτλοι
Κομματικά σχήματα
σε πολύχρωμο χαρτοπόλεμο
μόνο για δυο προτάσεις της προκοπής

Το Υποκείμενο και το Αντικείμενο μετατοπίζονται αδιάκοπα
ενώ το ρήμα αλληθωρίζει αποκαμωμένο

Οι νεκροί σου
μου κάθονται στο στομάχι
Έχουν ονόματα δύσπεπτα και βαριά ιστορία

ΑΛΦΑ ΓΙΩΤΑ

Ήρθε η ώρα για το παιχνίδι μου
Τώρα που γνωρίζω όσα δεν γνώριζα
Τώρα που δεν γνωρίζω όσα θα γνωρίσω

«Όθεν και λαοί
μεταφορικώς
ωνομάσθησαν
από του λάας,
ο λίθος»
(Άπολόδωρυς: Μυθολογία, βιβλίο 2)

Λαέ
Λιθάρι
Ογκόλιθε
Πέτρα Πέτρα
Πετράδι εαυτέ
Προκλητικός εαυτός τραγουδάει και υπερίπταται
Πειράματα...
Σπαραγμένε
Κατασπαραγμένε μου Λαέ
Πειράματα...
Με τι τελετές σε έφεραν στην εξουσία
Αντηχούν οι παιάνες της Νίκης 403 π.Χ.
(Αριστοτέλης: Αθηναίων Πολιτεία XXVII, XXXVI, XIII)

Το φως στα ματόκλαδα αποσιωπά γεγονότα
Ποιος θυμάται τον Πυθόδωρο;
Έβλεπα το δόλωμα κι ανακρατούσα τις δονήσεις
Η μοιραία μεταρρύθμιση ενδέκατη κατά σειρά
Ποιος σκοτίστηκε για τη σειρά και για τα αρχικά που κρεμάστηκαν;

Στροβιλίζεται η μεγαλειώδης γιαγιά μου
ολοστρόγγυλο λιθάρι κρυστάλλινο
το τελευταίο της ράτσας της

Έφυγαν όλοι
Είναι όμορφη η λειτουργία για το αρωματισμένο αυτάκι της
Τραγουδώ τον ύμνο της αρχής
Έσκασαν στα γέλια οι κυρίες που έδωσαν τον άρτο
και κράτησαν τον οίνο στο κελάρι

Μεθυσμένη
δολώνω τον σκελετό των γυαλιών μου
Νεαρή όραση με μελαγχολική επιφάνεια

Τολμώ να είμαι ασκεπής

Βουνό
Ογκόλιθος
Βράχος
Βότσαλο
Θα κοιμηθώ νωρίς
Θα επανέλθω κατά μήκος της ακρογιαλιάς
Θ ακούσεις πολλά για τη γέννησή μου
Μην αφήσεις να σε πείσουν

Άρνηση Άρνηση

*

Ευδοκιμούν οι τύποι που κάνουν παιχνίδι σε επιλεγμένες περιοχές
Η φλόγα της φυλής έσβησε την παλάμη
Η φλόγα της παλάμης έσβησε τα μέρη που άγγιξε
Είναι το αστείο που σχεδιάζαμε όταν σας γνωρίζαμε σαν ανάμνηση
πριν αντικρίσουμε την ενσάρκωση σας

Πρόσεξε

Ενσαρκώνεσαι στη δική μου σάρκα
Πρόσεξε πανάθεμά σε
Θροΐζεις όταν σωπαίνω
Κουδουνίζεις
Ξεχειλίζεις
Ανασηκώνεσαι
Απλώνεσαι
Πλειοδοτείς
Παλεύεις
Σκαλίζεις
Περπατάς
Αποκρίνεσαι
Περιμένεις
Κάθεσαι
Εργάζεσαι
Ανοίγεις
Κλείνεις
Ρωτάς
Ερωτεύεσαι
Θα σημάνω συναγερμό
Να θυμηθώ να σημάνω συναγερμό

*

Παραφράζω τη διασταύρωση και συμμαχώ με τα όρη
Παραχωρώ τη βοσκή σε απρόοπτες εμφανίσεις ξωτικών

Τι σχέση έχει η μέρα
με τον εφιάλτη της νύχτας
που αγρύπνησε στον κήπο της Γεσθημανή
και στον κήπο του σπιτιού σου;

Τι είδους μουσική εκπέμπει ο άντρας;

Πουλούσε Αχ και φυλαχτά
με το μαχαίρι
Ξενοδοχείο «η Σελήνη»
Σε τι χρησίμευε το σκυλί στην πόρτα;
Κομουνιστική θεωρία και φασιστική τακτική
Σ άκουσα ν αναστενάζεις
Σ άκουσα να κλαις εκθέτοντας
τις πλούσιες καμπυλότητες του Πουριτανισμού
Ανησυχώ
*
Επανειλημμένα σε ανακαλώ στα τροχοφόρα του Ιεζεκιήλ
Κοντεύει μυστήριο η συρροή επισκεπτών της αποκάλυψης
ενώ η λογική αναπαράσταση της προσωπικής εμπλοκής
και της εμπλοκής άλλων
αφηγείται ιστορίες ρευστές
μέσα σε αρτηρίες γυάλινες και σε αδένες ΑΛΦΑ

Αναποδογυρίζει τα μάτια όταν μπορεί
και καταπιάνεται κάποτε
με τη μελέτη του προσκέφαλου και της ζάρας του σεντονιού
στο μεταίχμιο της ερωτικής κίνησης

Τι είδους μουσική εκπέμπει η Γυναίκα;

Δέχεσαι να ονειρευτώ με τα μάτια ανοιχτά;
Δέχεσαι να τεμαχίσω τους αιώνες
με χέρι οικοδέσποινας που ετοιμάζει το δείπνο;

*
Καταπίνω αργά αργά ένα ένα τα πλήκτρα
ν ακούσω τη μελωδία ξανά
να συνδέσω τα μέρη

Διατρυπώ το παραμιλητό και τη λιακάδα του σταχυού
Χρεώνομαι το ξεβοτάνισμα του αγρού
Χρεώνομαι την είσοδό μου στον παράδεισο
Χρεώνομαι τον ξαφνικό ίλιγγο της Πηνελόπης
Η θυσία υποτονική
Ύποπτη αυτολύπηοης
Μητέρα
Αναπάντεχη εξέδρα να αυτοθαυμάζεσαι
παρακολουθώντας την παρέλαση
της πυκνής συνέχειας
Απόλυτα ευαγής

Γελούσαμε τότε και το φως χύνονταν στις γωνίες
Η τρυφερότητα χτυπούσε τα πόδια
Ανυπόμονα κάλπαζε
Κοιτάζαμε τότε
Μυτεροί τόνοι τρυπούσαν κεντρί τα μπαλόνια σας
μπαμ

Έτρεμε το βλέμμα λιχουδιά και σχολικό διάλειμμα
Φωτοστέφανα κατηφόριζαν
Επαφές διάπλατες
Συμφωνία

Κυριακάτικα πρωινά
και ουράνιο τόξο στο τζάμι

*

Αν πραγματικά έχω τον υπολογιστή
γιατί να θυμηθώ τις στρώσεις των στρειδιών
που κόλλησαν στο βράχο μου;
Τρομερό είπα Τρομερό

Τόση ομορφιά στο ξύπνημα
Ποιος σκοτίστηκε για τα νερά
που απειλούν την πέτρα;

Αυταπάτες εντυπωσιακές ανεβάζουν το ντεκολτέ
και κρύβουν τον Ήλιο
Επεκτείνουν την περιοχή της ράχης να κόψεις δρόμο και να χαθείς
Οι αρμόδιοι σκέφτονται τις ποινικές συνέπειες
Ταλαιπωρούν το πέρασμα
Τρομερό είπα Τρομερό
Τόση ομορφιά στα βουνά
Ποια καταιγίδα
Ποια νερά
θα παρασύρουν την πέτρα;

*

Σε φυσικό μέγεθος συνυπάρχουμε
Δημιουργούμε καταστάσεις υπερφυσικές
Γιώτα κεφαλαίο Κάθετη ευθεία Κλειστή από παντού
Μικρά οριζόντια πώματα Ένα για κάθε έξοδο
Ούτε προς τη Γη μπορείς-μπορώ να φύγω-να φύγεις
Ούτε προς τον Ουρανό

Εκτυφλωτικό —καθώς συνηθίζουν να διηγούνται— κατέβηκε το φως
στην τελευταία του κάθοδο

Τι βροχή κι αυτή —από φως εννοώ—

Αστραφτερά μέσα μυστικής επικοινωνίας
Παράλογο να φοβάμαι τα φυτά
Φθείρεται
η φθαρτή μου φτέρνα
Η αύρα μου τρελάθηκε
Ο εραστής πενθεί τον παραλίγο νεκρό
Η ερωμένη δίνει έμφαση στο φιλί
Υπογραμμίζει την άλωση
Τα βλέφαρα πέφτουν

Μοιάζει η οργή ανοιγοκλείσιμο συρταριών

«Μια θέση για την άρνηση»
Έτσι μιλάει
Κοιτάζει τη λεπτή κλωστή πάνω στο πάτωμα
Το ρολόι δουλεύει εναντίον της τικ τακ και φεύγει
ή μένει αναπόληση πλάι στο παράθυρο

Μισάνοιχτα τα ξέχασε τα μάτια
Το νερό περίσσεψε απόψε
Ξεχείλισε αθόρυβα

Να μια ακινησία ενδιαφέρουσα αυτή του άλλου θανάτου
Αναγνωρίζω την εικόνα στη μνήμη
Την τυλίγω σε χνουδωτή πετσέτα
«Εδώ μπαίνει η λάμα του μαχαιριού»
έτσι μιλάει
Τη νανουρίζω στον κόρφο μου
Ήταν ωραία στα δεκάξι
Φοβόταν τα δεκαεφτά
Ύστερα έγινε καθρέφτης

*

Είναι μια εικόνα μικροσκοπική
που μόλις χωράει τον πολεμιστή να τον κρατήσεις στην τσέπη σου
και μια εικόνα ευρύχωρη της μάχης

Πομπή
Προέκταση της φωτιάς
Τρίζει μέσα στα μακριά ευλύγιστα πόδια της

Οπτική αναπαράσταση
Εικόνα ορισμένη από την εποχή
Καλά το στόμα
Καλά τα χείλια
Καλά και η γλώσσα να παριστάνει διηγήσεις θέσεις απόψεις
μα η κουβέντα με άλλων τα λόγια χορεύει αλλόκοτα

Ζεϊμπέκικος χορός σε παρωδία

*

Δοκιμασμένες εμπειρίες και αναφορές
να τεντώνεις το χέρι σου όταν φοβάσαι να κοιμηθείς
και τρίζεις μέσα στα κόκαλα τον λαού σου

Έχεις μια έκπληξη
Έχεις τα γόνατα σου για να γονατίσεις
Έχεις μια ιδέα
Έχεις μια γροθιά
κι ένα μολύβι θανατηφόρο

Το παρελθόν ξεθάρρεψε και βγαίνει τις νύχτες
Τα λυτά μαλλιά της καμπάνας του χωριού ηχούν μεταξωτά
Παίξε τίμια
Το ποιος θα νικήσει δεν είναι θέμα τύχης
Δεν είναι καθόλου θέμα τύχης
Όταν με ξαναδείς να έρχομαι θ ανεμίζω
λευκή Σημαία στο κατάρτι μου

*

Παρουσιάστε
Ο μέγιστος οφειλόμενος σεβασμός στη στιγμή την τρέχουσα
Το φως της μέρας χτυπάει το τζάμι φιλικά

ΑΛΦΑ ΓΙΩΤΑ ΜΥ

Είναι αστείος ο χτύπος του ρολογιού
πάνω σ ένα Θαύμα που πετάγεται ξαφνιασμένο να ντυθεί
και ανάβει τσιγάρο

*

Κάποτε θα σου ζητήσω
να μου περιγράψεις τα βουνά
από το σχήμα της σκιάς τους

Θα δουλέψεις τη διαδρομή του νερού
μέχρι τα μάτια της μεγάλης θλίψης
και μέχρι τη μασχάλη του έρωτα

Έχε το νου σου
στις φωτογραφικές μηχανές
Αιχμαλωτίζουν τη μορφή σου
Διαιωνίζουν τις ατέλειες σου
Κυρίως αυτήν
απέναντι στο χρόνο

ΕΓΩ φίλησα το πρόσωπο σου
μέσα στο νερό που σε είχε
ΣΙΩΠΗΛΑ αποτύπωσα το ζωηρό μου κόκκινο
στο χρυσό σου χαλινάρι
ΣΕ ΣΦΡΑΓΙΣΑ με ΑΙΜΑ

Αν πληγωθείς θα πληγωθώ
στο ίδιο σημείο την ίδια στιγμή
Να φορέσεις έγκαιρα το σαρκασμό
αλεξίσφαιρο
-είδος ασφάλειας για Πατρίδες-

Η φωνή μου έπεσε από μεγάλο ύψος
νεκρή
ΟΛΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να πυροβολήσουμε μια φωνή

Την Πατρίδα μου
την έφαγε ο Μινώταυρος

Μουγκανίζει τις νύχτες φαιδρός
Κάνει πιάτσα
ντυμένος τα μεταξωτά και τα στολίδια της
Καμώνεται πως πήρε τη μορφή της
Ξεπουλάει τα έχει της μισοτιμής
Ροζ παρευρίσκεται σε ροζ δεξιώσεις δαφνοσκεπής

Ήταν ωραία η Πατρίδα μου

Λυτοί που αγνοούν τη γέννηση της
Αυτοί που αγνοούν το θάνατο της
δεν την γνώρισαν

Αυτοί που δεν την γνώρισαν
συμπεραίνουν την ανυπαρξία της

Αυτοί που επιμένουν να την γνωρίσουν
εγκαταλείπουν στο κατώφλι τον μαζάνθρωπο

Χάνουν τον ύπνο τους

Φίλησε με σαν έρθεις
Φίλησε με πριν φύγεις
Πολύτιμο λιθάρι Λιθάρι μου

*

Το τελευταίο ωραίο πράγμα που είδα ήταν το πίσω μέρος τον καθρέφτη μου
Γύριζα κυκλικά γύρω από τον εαυτό μου και γύρω από τον Ήλιο

«Ο Πατέρας μου ο Ήλιος κι η Σελήνη η Μάνα μου...»

Φωτεινή κηλίδα στην τροχιά μου και θα χαθώ
Φτάνει να το πάθω την ώρα του ΑΛΦΑ Κοχλάζει το ΑΛΦΑ Ζεστό ΑΙΜΑ

Το ΑΙΜΑ είναι ο κώδικας ΑΛΦΑ, ΓΙΩΤΑ, ΜΥ, ΑΛΦΑ»
Οι υπόλοιπες επινοήσεις με κρατούν σ ένα είδος μέθης
Φαντάζομαι το Σίσυφο με ανοιχτό χαμόγελο

*

Και σας ρωτώ
Θα μπορέσω κάποτε να καθίσω κάπου
με κάθε τρόπο σε κάθε εποχή σε κάθε φόρμα
Να στείλω πίσω όλους τους θλιμμένους τραγουδιστές
που σφυροκοπούν το ΑΙΜΑ
ΑΛΦΑ
ΓΙΩΤΑ
ΜΥ
ΑΛΦΑ

Να καθίσω
εννοώ
πέτρα
λιθάρι
βράχος
χωρίς να εκραγώ πάνω απ όλα
Να θωρώ ν αποσυντίθεσαι στο πεδίο της μάχης
Εθνική
Εμπορική
Αγροτική
Λαϊκή
ΕΛΛΑΔΟΣ
Πίστεως και λοιπά
Να μετράω αιχμαλώτους
Να μετράω τους απόδημους

Μη μου τη φέρουν οι πολιτικοί

Και σας ρωτώ
Θα μπορέσω κάποτε να ελπίσω
σε μια εποχή χωρίς σωτήρες;
Σε γλύπτες που αρνούνται να κάνουν προτομές;
Σε πολίτες που απαιτούν σεβασμό
κι έχουν όλα τα προσόντα να το κάνουν;

Θα μπορέσω κάποτε να ελπίσω σ ένα ποίημα μονολεκτικό;

«Αξιοπρέπεια»

*

Καινούργια μέρα ξημερώνει για τον καινούργιο άνθρωπο
Απόλυτη αναθεώρηση της δίκης του διαβρωτικού Μύθου
Ορατός και Αόρατος
Εδώ και παντού αλλού Παρατηρεί Τον αγώνα της φυλής
Για αξιοπρέπεια

Υπάρχεις σήμερα κάπου
ή να φωνάξουμε «ΑΠΩΝ» να τελειώνουμε;

«Πανταχού παρών» εντάξει
Πόσο συχνά μας τιμάς με τη σκέψη σου;
Πόσο συχνά υλοποιείσαι στο κάτω κάτω;
Και τι συμπέρασμα θέλεις να βγάλουμε
από εκφοβισμούς λεηλασίες κι απειλές;
Και τι συμπέρασμα θέλεις να βγάλουμε
από τους κραδασμούς που παραλύουν τη μέρα;

Είσαι παρών στις συμφορές και τις χαρές
ή να σε θεωρήσουμε νεκρό να τελειώνουμε;

«Πανταχού παρών» εντάξει
Θα πάμε ως εκεί σαν τουρίστες
Κι ύστερα φεύγουμε

Αν τουλάχιστον έβγαινα στο δρόμο σου παλίρροια
και η τρεμούλα σου τρόμος απλούστατα
τουλάχιστον κυματίζοντας σε προχωρημένη ένταση
και παρωχημένο ξημέρωμα
θα σκλήρυνα τον κλοιό γύρω από το λαιμό σου απόφαση
να σε σώσω ή να σε σκοτώσω
Ποια θα ήταν η επιλογή σου αναρωτιέμαι

Άταχτη απάντηση ξεπουπουλιάζει τις ερωτήσεις
Τι ηλίθια περιθώρια! Κρεμάστηκαν όσοι πήγαν στο σπίτι τους νωρίς
αγνοώντας το ένστικτο

Τί θα διάλεγες όταν η διασταύρωση τον φόνου και της σωτηρίας
θα διάβαζε το μέλλον σου στο λαιμό σου;

Οσμίζονται τα σκυλιά την ανθρώπινη παρουσία

Συγκινήσεις ακραία εξαντλητικές
«Εσύ δεν είσαι η γελαστή μέρα με τις άριστες συστάσεις;»
Μοιραίες ακτινωτές εμφανίσεις μήνυσαν τη σκέψη της πράξης

Η Σελήνη η Μάνα μου θύμωσε πολύ εκείνο το βράδυ
Μάταια την περιμέναμε να φανεί
Ο Ήλιος ο Πατέρα μου θύμωσε πολύ εκείνη τη μέρα
Μάταια τον περιμέναμε να φανεί
Βυθίζεσαι μέσα στο ξένο σώμα

Ανακαλύπτεις τον ξύλινο φράχτη
Πρόσεξε Πατέρα
Ονειρεύεσαι το φράχτη
Καίγεται ο στάβλος

Καίγεται ο στάβλος
Καίγονται τα άλογα
Θυμάσαι τη φωτιά, Μάνα
Θυμάσαι τη φωτιά-μάνα
ή μοναχά τα άλογα που δεν μπόρεσες να σώσεις;
«Η μεταξωτή κουρτίνα έκρυβε τη θέα»

Πολυάσχολο το ποίημα
έβγαλε το μπλουζάκι και πλένονταν
με τη μορφή παιδιού

Με τη σφεντόνα στο χέρι
σημάδεψε την κουρτίνα

Πρόσεξε Πατέρα
Ονειρεύεσαι το παιδί

*

Συγκεντρώνεις το βλέμμα στους ποιητές
Βαζάκια στο ράφι με γλυκές λέξεις
για να μερώνουν τα παιδιά
Βαζάκια στο ράφι με βότανα και συνταγές
για κάθε είδους πόνο

Ηρεμιστικά και τυπωμένο χαρτί
Αυτολύπηση και τυπωμένο χαρτί
Διεγερτικά και τυπωμένο χαρτί
Αυτοθαυμασμός και τυπωμένο χαρτί

Χαρτάκι χειρόγραφο
για τις αγορές της μέρας

Στο γραφείο
το είδωλο σου
βηματίζει πάνω κάτω
Εξασκείσαι στη σκοποβολή
Εξασκείσαι στην αυτοκτονία

Αληθεύει ότι το ένστικτο
παραδίνεται τελευταίο;

Αληθεύει ότι ο έρωτας
παραδίνεται τελευταίος;
ότι η μαύρη πεταλούδα
ζυγιάστηκε για μια στιγμή ανάμεσα μας
και προσπάθησε ν ανακόψει το ρεύμα;

Κάποτε λέω να χαθώ
Ξεθωριάζω

Έχω δει τον πόθο λαίμαργο
στη γωνία του λαιμού και του ώμου
Προβολή των άλλων μου εαυτών
Είμαι εδώ και παντού αλλού
Αναπνέει και ζει ο κάθε μου άλλος
Ανιχνεύεται
Σχολιάζεται
Ταξινομείται
Κριτικάρεται
με λάθος ματογυάλια καθαρισμένα σχολαστικά
Κάθε ΤΩΡΑ είμαι κάποιος άλλος
ΤΩΡΑ κυλάω
ΤΩΡΑ αφρίζω Γιγάντιο κύμα
ΤΩΡΑ μιλάω υπόκωφα
ΤΩΡΑ χτυπάω λευκή το ακρογιάλι σου

Τι είδους μουσική εκπέμπει ο Έρωτας;

«Και δεν διέκρινεν ο λαός
την φωνήν του αλαλαγμού της ευφροσύνης
από της φωνής του κλαυθμού του λαού»

Πόσο γρήγορα κυλούν οι αιώνες μαζί σου

*

Αν και έχεις αυτή τη συγκεκριμένη ομάδα αίματος
που μεταφράζεται σε μεγάλη λεπιδωτή ουρά
κατ ευθείαν από την πρώτη εποχή σου
στον πλανήτη αυτό
Αν και είσαι αυτό το συγκεκριμένο είδος ανθρώπου
με όλες τις προδιαγραφές και τις εγγυήσεις
χαίρομαι που μπορείς να ονειρεύεσαι
και ν αυτοκτονείς

Τι ζητάς εσύ στη Γη μου;
Τι περιμένεις από την κιβωτό;
Εσύ ο ζαρωμένος στη σπηλιά σου
Εσύ ο χαλασμένος απ τους φόβους σου

Δεν βράχηκες ποτέ Τι να στεγνώσουμε;
Δεν πέταξες ποτέ Τι να μας πεις;
Δεν πέθανες ποτέ Πώς θες να ζήσεις;

Εισροή αίματος στις πλευρές τις σκοτεινές
Απότομη δίψα και ηρωισμός
Αστράφτει ο οίκος μου λαμπρός και κατοικείται
Σφίγγω τρυφερά το ζεστό σου λαιμό
Ας παγώσει λοιπόν στα δάχτυλα μου
Ερωτικός χορός και ωπ και ωπ

Εντάξει
Εντάξει
Οι θάλασσες πλούσιες στο τέντωμα του μπράτσου
Μα το ρολόι αποκρίνεται στο χαιρετισμό
Με το στήθος ξεχειλισμένο
Στον τελευταίο
Καθρέφτη

Εμβρυακές
επιδημίες
ελεγμένες
και μαθητευόμενες
στην πανουργία του ερωτύλου ιππότη που φλυαρεί
Άρνηση
Οι κατοπινοί ερευνητές πίστεψαν ότι επιτελούν κοινωνικό έργο
Επιτέλους
Ξαναρχίζουν τα λόγια
Μιλούν ασταμάτητα τις γλώσσες των ανθρώπων οι σύγχρονοι σοφοί
Ο Σωκράτης το ήπιε το κώνειο Κανένας δεν φαίνεται έτοιμος να τον μιμηθεί
Νοητικές περιπέτειες Νοηματικές περιπέτειες Κι είναι μια νύχτα πίσσα
Βαραίνει η σκιά της το χώμα Ο Κύκλωπας γυρίζει σκουντουφλώντας
Οι τουρίστες του χάλασαν τον κήπο και τη δίαιτα
Πυγολαμπίδα με κρεβάτι στο ξέφωτο
Πόσο συχνά τη νοσταλγώ
Φυλάγω τον εγκληματία στο κεφάλι μου Υπογράφω χαρτιά για την καταδίκη μου
Αυτό το καλούπι το γεμάτο νεκρούς Μόνο νεκρούς μπορεί πια να δώσει

Φαίνεται καλά από δω η άσπρη φτερούγα τον Αρχάγγελου
Πίσω απ αυτήν διακρίνεις την Άνοιξη του Σταυρού
με μια μοναδική νύχτα ν αντικρούει τον εαυτό της
Ίσως επιστρέψω για το δείπνο
Θα ορίσεις τη μάζα μου
Θα ορίσω τη μάζα σου με κοφτερό μαχαίρι
Θα χωρέσουμε στο σπίτι μας
Στα μικρά μας έπιπλα τα φτιαγμένα στα μέτρα μας
Ό,τι περισσέψει θα βγει καπνός απ το λουτρό
Μην ανησυχείς
θα βγει ατμός από την καμινάδα
Μην ανησυχείς
Θα ρίξω τα ρούχα μου να σκεπάσω το χάος
κάτω απ τις πατούσες σου
Θα ρίξεις τα ρούχα σου

Ψηλάφισμα της ρυτίδας στη δεξιά παρειά Αριστερή στον καθρέφτη
Ανοιγμένη από ξηρασία Με συγκινεί η θλίψη της Χαρακωμένη γη
Πατρίδα με σπασμένα μπράτσα
Πρωί στο Μουσείο
Μια γραμμή
Άσπρο πουκάμισο βρεγμένο στο κατάρτι Μαύρη κάλτσα στο κύμα και ωπ
Ελληνικός χορός
Περιπλάνηση
Ένα ποίημα οπτικό καταπίνει την ανατριχίλα μου
Φανταστικά πλατσουρίσματα στα υποθετικά νερά της βροχής
Δίχτυα με ψάρια σπαρταριστά
Νικητές και ηττημένοι
Παραδίνομαι
Ουρανός

Σχόλια και σημειώσεις σχολαστικών
Υπολογισμοί με χαρτί και μολύβι
Πλατάνια θεόρατα με ξωτικά και ωπ και ωπ
Πάμε να φύγουμε
Σκορπίζουμε σε πολλούς εαυτούς
Χαιρετούμε τους ανθρώπους

Πρόγραμμα επίσημο διασχίζει το θαμπό παράθυρο
Φλόγες ξεχασμένες ανηφορίζουν το λαιμό
Χαιρέτησαν βυζαίνοντας το δάχτυλο
χυμώδη μαστό οι τρομοκράτες
Αναστενάζουν αναδρομικά
Άρπες και ξίφη κι ευλογίες θρησκευτικές Πώς από δω;
Τι σχέση έχει η μέρα
με το μαχαίρι που πλήγωσε το θύμα του θανάσιμα;
Δυνατά μπράτσα αποκοιμήθηκαν πάνω σε ευνοϊκό ουσιαστικό
κατά το χρησμό
Πολεμήστε ξανά αν, όταν, το, αφού, που,
Στόματα κραυγή
Να χυθεί το φως απότομα στις γωνίες
Σε ονομάζω μορφασμό
Αν σταθείς στα πόδια σου ουρανός κι αράχνη
θα καταλήξεις εικόνα

Η εποχή τον ΑΙΜΑ επιφυλάσσει εκπλήξεις
Είδος αμοιβαίας κατανόησης
Ούτε ίχνος αντιπαλότητας
Καλλιτεχνικά υπόλοιπα
Μια βόλτα
Παραμιλητό
Ακόμα και θαύματα πότε πότε

Η Σελήνη η Μάνα μου πληγώθηκε πάλι
Ο Ήλιος ο Πατέρας μου πληγώθηκε πάλι
στο παγκάκι του πάρκου της φυλής που επέζησε
Τη βαφτίζω μ ένα καινούριο όνομα κάθε πρωί
Μακραίνω τα χέρια μου να της κατεβάζω καρπούς
Ενήλικος πήθικας εξόριστος στη νιότη του
Θεοί-Θεές
Άγγελοι παρά τρίχα
Ανακατεμένοι παντού
Σκυλιά φτερωτά με λουράκι
Δυσάρεστες ομοφωνίες αμετάκλητες
Υγιεινές τροφές
Υγιεινές σκέψεις
Χθες δεν ήταν που παραδόθηκες
σε πτώση ημιτελή
και ζητούσες βοήθεια
για ζωή ή για θάνατο;

ΑΛΦΑ ΓΙΩΤΑ ΜΥ ΑΛΦΑ

Η μεγάλη ηλικία είναι λιγομίλητη
Βγαίνει στη σύνταξη χαρακωμένη
Σφίγγει ένα τόπι στα χέρια της
Το πετάει τρομαγμένη στον άλλο
Κερδίζει στα χαρτιά την επόμενη μέρα της
Αυτοσχεδιάζει περιπαιχτικά
Αχνίζει
Πολυγωνικές αναμνήσεις
Για ποιο λόγο το δραματικό σου πρόσωπο
ξεπήδησε καναπές δίπλα μου στο γκρεμό;
Η μεγάλη ηλικία ξέρει
Κρατάει τα μυστικά της
Εμφανίζεται απρόοπτα στη σκηνή ο λωποδύτης
Μια χούφτα μαλλιά
Πέντε δόντια
Το κεφάλι της Αφροδίτης ακριβώς στο ύψος του
«Παρντόν αλλού πήγαινα»
Σφυρίζει πάνω στο σύρμα «Πήραν την πόλη» και τα λοιπά
Ο Καραγκιόζης αποσύρεται νηστικός

Ποιος οδηγεί;

Προληπτικός καπετάνιος σταυρώνει τα χαρτιά
Ευχαριστίες στους Κύκλωπες
Ο Κανένας προτιμάει να εμφανίζεται με την Ανατολή
Ασφαλίζει το κότερο
Υποφέρει από κάτι
Αρμενίζει ανυποψίαστος
Πληρώνει την Εφορία
Ανοιγοκλείνει το στόμα Γλωσσόδεσε τα μπάσταρδα στοιχεία ο καθαρός λόγος
Κλωτσάει το σύννεφο εν κινήσει
Σημαδεύει άριστα
Συναλλάσσεται γρήγορα
Μεταδίδεται γρήγορα
Φωτισμένοι δικαστές σε ορκίζουν να πεις την αλήθεια
Η μεγάλη πτώση ήταν αποτέλεσμα της εκλεκτικότητας του Μινώταυρου
ή της εισβολής των παμφάγων Κυκλώπων;

Ε, και λοιπόν;

Στήθηκε το βλέμμα σου πάνω μου
Ένα σπίτι με κεντρική θέρμανση
Κρατούσε μια σταθερή θερμοκρασία
και πολλά παράθυρα
Πέφτει ένα αστέρι
Μικρά ατυχήματα
Σκέψεις με επίδεσμο στο κεφάλι
Ανάλαφρες παρέες καθισμένες στην έλξη μου
Οργανωμένη ηρεμία
Κι αν είναι έτσι
πώς έγινε κι εγκαταστάθηκε
το απάτριδο κι αθάνατο σώμα σου
μέσα στο θνητό κεφάλι μου
σκληρή ικεσία;
Όταν ξεχάσω να σε βλέπω θα ψηλαφίζω το σχήμα που άφησες πίσω σου
θ αρχίσω να θυμάμαι
Δοσμένο το αύριο για το αλογάκι της Παναγίτσας
που πέρασε ανύποπτο
Για τον οδηγό που ήξερε κι όμως συνέχιζε
Για τους ανώνυμους υπάκουους που ευχαριστούν
Πες «παρακαλώ»
για να μπορέσω ν ανοίξω τους λάκκους μου
με την Ανατολή τον Ήλιου
Μάτι δεν κλείσαμε όλη τη νύχτα αγκαλιά με τη Σελήνη τη Μάνα μου
Μάθαμε τι θα πει πόνος αγρυπνώντας μέσα στη χόβολη

Θα υπάρχει κάποιος νόμος για να σε προστατέψουμε
Αν όχι ένα αδιάβροχο για να σε τυλίξουμε
Αν όχι
ένα παιδί δεκάχρονο που δεν μας ακολούθησε
αποτρελαμένο
Αν όχι
λίγο χώμα που δεν πατήθηκε
από αλλοδαπούς κατακτητές
και ντόπιους μιμητές
Αν όχι
Υπάρχουν αυτοί
Υπάρχουν αυτές
που ζεσταίνονται με το δελτίο καιρού
και ξεπροβάλουν ελπίδα σχήμα και εικόνα
στα όνειρα των απανταχού πολιτών
Σάρκα και Αίμα για το Ιερό
Για την Αγία Τράπεζα
Εφημερίδα στα γόνατα
Αλήθεια τι θα πει « Έλλειψη τοπίου»;

Κέφι για συντροφιά
Θα έλεγε κανένας πως επινοείς τα θαύματα
Επινοείς φαντάσματα
απ το λευκό και το γαλάζιο πάνω στο βράχο μου
Παρελαύνουν οι σοφιστές
Ο δον Κιχώτης δεν ήταν Έλληνας
αλλά θα μπορούσε να είναι
Ο Έλληνας είναι Δον Κιχώτης
αλλά δεν το ξέρει
Ψευτόμαθες τον πατριωτισμό στα φθαρμένα θρανία
Δίνεις ορισμούς και νοήματα
Μιλάς για τη φωτιά πού πληρώνεις
Μιλάς για το νερό που πληρώνεις
Μιλάς για το φως που πληρώνεις
Όμως είναι τα σαράντα κύματαπου παίρνουν μακριά το σπαραγμό
κι είναι που οι ώρες παίρνουν φωτιά στο δάσος
κι είναι που οι ώρες καίνε τις σημειώσεις σου
μέσα στην παλάμη σου που ουρλιάζει
Καίγονται τα σημάδια
Πώς να διαβαστεί η μοίρα σου;

Θα έχει το στόμα σου
ανθρώπινη γεύση και οσμή
αν και δεν είναι απαραίτητο
Καθόλου δεν έχουν σημασία όλα αυτά
Σαπίζεις αν δεν είσαι ΠΕΤΡΑ

ΤΟ «ΑΛΦΑ» ποιητική συλλογή της ΛΙΝΑΣ ΓΑΛΑΝΗ-ΚΑΡΑΜΠΑ στοιχειοθετήθηκε, τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε στις Γραφικές Τέχνες Γ. ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Ε.Π.Ε. τον Μάιο τον 1988 σε χίλια αντίτυπα για λογαριασμό της ποιήτριας. Οι φωτογραφίες είναι τον Βασίλη Αγγλόπονλου και το κολάζ της Αγγελικής Τσεβά.