ΛΑΑΣ, ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ, 1998

Λάας: Όθεν και λαοί μεταφορικώς
ωνομάσθησαν από του λάας, ο λίθος
Απολλόδωρος: Μυθολογία 1/48

Άλφα κύκλος
όπως αυτός του ελληνικού χορού
Να ξεκινάς με Τσάμικο που είναι της λεβεντιάς
Το μεγαλείο της πέτρας
η επιμονή
Να έχεις ακόμα τη δύναμη να σκέφτεσαι
το δύο χιλιάδες ηχητικά
σαν χίλια συν χίλια

και ν αντέχεις

Χίλια συν χίλια + 1

Μέρες έρωτα και θάνατου
στο έμπα της Άνοιξης
ανασκάπτουν κι αναριγούν διαδίδουν το πυρ διαδίδουν το φως
στ ρ άτ α-στ ρ ατ ούλ α
ενώ διαχέεται ο άνεμος κι έρχεται το πνεύμα αυτοπροσώπως στο έμπα της Άνοιξης

Χτυπάει τρεις φορές το πνεύμα
ανάμεσα σε δυο σιωπές γνωρίζοντας τους νόμους τ ουρανού
γνωρίζοντας τους νόμους του πλανήτη Γη και τους δικούς του νόμους

Τα παιδιά γεννιούνται στην πεδιάδα όπως οπουδήποτε αλλού

Χίλια συν χίλια + 2:

Όπως οπουδήποτε αλλού
οι κηπουροί φυτρώνουν στους κήπους
και μέσα εκεί
μεγαλώνουμε κι ανθίζουμε
Τα μπάσα μυαλά δε μας βλέπουν
Ανοίγουμε το στόμα να ηχήσει η λέξη-χνάρι
Να μας βρουν οι ιχνηλάτες
Για τους απαίδευτους χανόμαστε

Τα Γράμματα λουφάζουν στα χόρτα
Οικτίρουν τη Ντάμα Κούπα και το Ρήγα Σπαθί
Ανοίγουν δρόμο στον Άσσο Μπαστούνι και περιμένουν

Ο Άσσος το έχει δίπορτο

Χίλια συν χίλια + 3:

Ο Άσσος το έχει δίπορτο
Μια αχτίδα παντιέρα σε βρήκε πάλι
στους καμένους δρυμούς ν αναβλασταίνεις τα δέντρα
και ν απαγγέλλεις Όμηρο

Εν Ειρήνη οι πόθοι μου
Άνθη αποξηραμένα της περασμένης Άνοιξης

Στα πέλαγα μπαλώνεις τα πανιά δισυπόστατος πάντα
και καθόλου πρωτότυπος
ούτε λιγότερο άντρας
όταν σκεπάζεις τον πυθμένα της θάλασσας με το χαμόγελο σου

Ποιος σε διόρισε οδηγό;

Χίλια συν χίλια + 4

Ποιος σε διόρισε οδηγό;

Κυκλώνας λέξεων
χωρίς τελεία
Αστική συγκοινωνία
Αστική τάξη
και «Μηλίτσα πούσαι στο γκρεμό»

Κορώνα - Γράμματα και προτιμάς Κορώνα
ΝΑ δεσπόζεις απλούστατα
Έκπτωτος υπαινιγμός της Σύνταξης
χωρίς ανάλογη παράσταση
Καλά Καλά
Σηκώνεται κουρνιαχτός από χαλάσματα
Αξιότιμοι πολίτες ανακαλύπτουν το πυρ

Σταυροκοπιούνται

Χίλια συν χίλια + 5

Σταυροκοπιούνται

Επειδή η τραγωδία είναι γεγονός
κι ατενίζουμε την οικουμένη από ύψος διαφορετικό
-Έλληνες εμείς από λίγο ψηλότερα-
κι επειδή κατοικούμε σ αυτούς τους τόπους
που ψάλλουν τ άστρα της αυγής
και τ άλλα τ άστρα της νύχτας
γνωρίζουμε από έρωτες
κι από θάνατο γνωρίζουμε
και από ανεμοστρόβιλους
που σαρώνουν τη λεπτή σκόνη των ερώτων
από τη πλάστιγγα τη λαμπερή
με των νεκρών τα πνεύματα ζυγοσταθμίσματα

Επειδή η κωμωδία είναι γεγονός
κι ατενίζουμε την οικουμένη από ύψος διαφορετικό
-Έλληνες εμείς από λίγο ψηλότερα-
γνωρίζουμε από έρωτες
κι από θάνατο γνωρίζουμε

Χίλια συν χίλια +6

Κι από θάνατο γνωρίζουμε

Η επανάσταση ακονίζει τροχούς
Κάποτε το αίμα φουντώνει
Το φως φέρνει ειδήσεις
Προετοιμάζονται στο σκοτάδι
Το σχήμα σου κλειδωμένο καιροφυλακτεί
Για την ηδονή μιλούσες
της χρυσαλλίδας
Για τη μοιραία οδύνη της ανάμνησης
Για επανάσταση μιλούσες
Για το φως

Σ' ακουμπάω και λιώνω
λαμπάδα

Χίλια συν χίλια + 7

Σ ακουμπάω και λιώνω
λαμπάδα
Χρυσαυγής καιρός έρχεται
να συντριβεί ο ανέραστος
και να εκβάλει ο εραστής τις λύπες του

Τι σου πρέπει να μάθεις;
Ποιος έλυσε τους δεσμούς με το θάνατο;
Ποια σοφία μυρίζει βασιλικό;
Ποιος αντλεί νερό από τις πηγές κι επικαλείται τ όνομά σου;

Πλήρης απόγνωσης η Γη
-έτσι λένε-
Οι χωρικοί οριοθετούν
τις κτήσεις τους
-έτσι λένε-

Αρχίζουν το τραγούδι

Χίλια συν χίλια + 8

Αρχίζουν το τραγούδι

Τα κίτρινα άνθη
πάνε και δεν πάνε σχολείο
Χρωματίζουν
τα εκάστοτε συνέδρια
κι αναπολούν
τη σπασμένη χορδή του Σαββατόβραδου

Μονόλογος με τσάντα
Ο Γελωτοποιός παραμένει Μπαλαντέρ

Δίκτυα Επικοινωνίας
Δίκτυα Κατασκοπείας
Μεθάνε κι αντέχουν οι Σύνεδροι
Χαμογελώ μέσα στο τσόφλι του αέρα
Χαμογελώ

Υγρό φιλί ζαλίζει τους ήλιους
Χέρια ιδρωμένα ποζάρουν για εξώφυλλο

Χίλια συν χίλια + 9

Χέρια ιδρωμένα ποζάρουν για εξώφυλλο

Λειτουργούμε
Λειτουργούμε, λέω
με κάποιο τρόπο ειδικό

Ποτίζεις το φιλί στη ρίζα
Ύστερα γίνεσαι δέντρο στη μέση της αγοράς

Τη νύχτα έρχονται φαντάσματα μιλούν για τις Σειρήνες

Το τσόφλι του αέρα ραγίζει
Στίχοι τραγουδιών και μελωδία
Ελπίζω
πάει και τέλειωσε

Ελπίζω

Ο Όμηρος είναι φίλος μου
Με παίρνει απ το χέρι

Πηγαίνουμε σχολείο

Χίλια συν χίλια + 10

Πηγαίνουμε σχολείο

Χορός μεγάλος
Ο Εφιάλτης δεν άνοιξε
Ο Έρωτας περίμενε παράμερα
Χύθηκε αίμα στις εσχατιές της Γης

Οι νέοι στα φυλλώματα
—χρόνια μετά—
χαμήλωναν την ανάσα τους
περιορισμένοι με προστάγματα
και το πλεκτό στα χέρια αναμονή
Να περάσει το καράβι
να πάρει τους ουτιδανούς στη νύχτα που τρώει τη νύχτα
μέχρι το ξημέρωμα

Πως αλλιώς να ξαναρχίσει το τραγούδι;
Πως αλλιώς ο έρωτας θα λύσει τη σιωπή του;

Βήτα κύκλος

Συρτός χορός κάτι σαν «Όρμος»
που λέει κι ο Λουκιανός
Ξεχορταριάζω τον κήπο μου
και μου μένει στο χέρι η πέτρα

Χίλια συν χίλια +11

Άνοιξη είναι ο τρόπος ο ερωτικός
που με κοιτάς
Άνοιξη είναι ο τρόμος ο ερωτικός

Τρία μερόνυχτα αγαπήθηκαν
Τρία μερόνυχτα ονειρεύτηκαν
Την Τέταρτη μέρα μέτρησαν τους τοίχους της φυλακής
Θυμήθηκαν τα δόντια και ματώθηκαν
Θυμήθηκαν παγίδες και ψήλωσε ο νους να θωρεί τα πέλαγα
Πλάγιασαν και σηκώθηκαν
κι άνοιξαν οι οφθαλμοί
Τρόμαξαν
λέει
που ήταν γυμνοί κι έκαναν περιζώματα

Αργότερα ονειρεύτηκαν φύλλα συκής και άλλα παρόμοια χλωρά
Γονατίζουν αέναα
Προσεύχονται

Χίλια συν χίλια + 12

Προσεύχονται

Αιώνια επιπλοκή
όταν ξυπνάς στη φλόγα του κεριού
με φτωχογειτονιές μπουκέτα
στο προσκέφαλο

Τα καλντερίμια ανήκουν στα όνειρα
κι η άσφαλτος
στις τεντωμένες χορδές
της προμελετημένης παύσης
Πέτρινο είναι το σκυλί στην καρδιά της γειτονίας
Ο άνθρωπος που διδάσκει Ανατομία
αποδέχεται τις τελετές για την αρμονία του Σύμπαντος

Χίλια συν χίλια + 13

Για την αρμονία του Σύμπαντος

η Μάνα είναι γυρολόγος
μ άλλο τρόπο
Μιλάει με παύσεις
Με μεγάλες παύσεις
Μόνο με παύσεις
Αρνείται να πει το τραγούδι της
Γιατί ποτισμένος οδύνη ο καιρός
Τον απέρριπτε τον Ιώβ με τις κλάψες του
Κυκλώνεται απ τον άνεμο
Διαμορφώνει Συχνότητα
Βάζει κλειδαριά στο στόμα της και χάνει το κλειδί
Φλόγες γεμίζουν το κεφάλι σου

Χίλια συν χίλια + 14

Φλόγες γεμίζουν το κεφάλι σου

Φλόγες γλείφουν τα μάτια σου
Ο ήλιος λες
Κι ανασαίνεις
Πρωτομαγιά
Παιδιά μεγαλώνουν
Ξύλινα αλογάκια δωματίου
Μουσική Δωματίου Ενημέρωση Δωματίου Ζωή Δωματίου
Δούρειος Ίππος πλαστικός κυριεύει τις πόλεις
Εγώ τι να πω; Χαρακωμένα τα είδωλά σου
Φοράς πανοπλία
στην τρυφερή Ανεμώνα
και προσπερνάς

Χίλια συν χίλια + 15

Προσπερνάς

Γνωρίζεις από θάνατο
κι από αφανισμούς σε καρποφόρα χωράφια
Καταπίνεις φεγγίτες ΝΑ φωτίσεις τον πόνο σου
Και ξέρεις από φόβο
Από φονικό μαχαίρι γνωρίζεις
Όταν μεταμορφώνεσαι σε πληγή
Σκοντάφτεις στη λογική πριν ακόμα καταφέρεις να μιλήσεις
γι αγάπη
Βουρτσίζεις το βράδυ τα μαλλιά για να βλέπεις τις σπίθες μας
Μαθαίνεις αριθμητική
και μετράς την απόσταση από άστρο σε άστρο
Σε περιμένουν τα χελιδόνια και οι εφτά αστέρες
στις παιδικές φωνές Ένας κι άλλος ένας πόθος
και δέκα δάχτυλα και άλλα τόσα
και δύο χέρια και άλλα τόσα
και μια αγκαλιά
Αναζητώ το χέρι σου

Χίλια συν χίλια + 16

Αναζητώ το χέρι σου
θα πει:

Η ΕΚΡΗΞΗ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ

Πεθαίνω όταν τινάζω τη μνήμη
απ' τα μαλλιά μου

Συλλογίσου και σύνελθε

Τα χέρια μας ρυθμίζουν
τη μνήμη των περαστικών

Συλλογίσου και σύνελθε
Μετράς τον πόνο με το σταγονόμετρο

Υπολογιστής
μέχρι την τελευταία γκριμάτσα

Κι εγώ που η καρδιά μου φωτίζει άστρο
τον ύπνο των παιδιών
και το υπόστεγο του έρωτα

κι εγώ που γίνομαι καρφί για να κρεμάς τη λύπη σου
μαζεύω κόμπο – κόμπο τον ιδρώτα σου
να βρω το εμβαδόν της πικρής σου ώρας

Χίλια συν χίλια +17

Να βρω το εμβαδόν της πικρής του ώρας

Νέος ακόμα
εγκυμονούσε
ένα ξεκίνημα νοτιά
με ρίζες και με φύλλα

Όταν ανδρώθηκε
και οι φωνές χαμήλωσαν
-γιατί εχθροί πλημμύριζαν οργή τους λογισμούς -
βγήκε στην ιστορία
με γλώσσα νέα τρυφερή
στην οδό των ερώτων

Χρόνια πολλά αργότερα
δέντρο φυτεμένο με φύλλα αμάραντα κοντά σε ρυάκια νερών
δίνει καρπό στον καιρό του

Περιμένει ένα ξεκίνημα θανάτου
να φιλήσει το χώμα

Γάμα κύκλος
και χορός Τσακώνικος
κάτι σαν τον «Γέρανο»
που χόρεψε ο Θησέας στη Δήλο

Κοφτερά βράχια
να ματώνει ο στεναγμός
Ο Παλαιός των ημερών στρέφει την πλάτη

Χίλια συν χίλια + 18

Ου γαρ ήδει τι ελάλει στο αυτοκίνητο

Δεν άκουσε το αίνιγμα
Άκουγε τη φωνή του

Με κυνηγάει το «γιατί»

Χίλια συν χίλια + 19

Με κυνηγάει το «γιατί»

Ξυπνώ και πια δεν μπορώ να μπω
ούτε στον έρωτα ούτε στο θάνατο

Πρώτη καρδιά αριστερά
ανασαίνω τον άγγελο

Αντιπαροχή

Το όρος το άγιο θα κατοικηθεί
Εργάτες θα συντρίψουν τη ρομφαία του ποιμένα
Θα μεθύσουν οι άρχοντες μέσα σε κρύσταλλα προικώα
Το πρόσωπο της Σελήνης θα στάζει στο πηγούνι σου

Μετράω τις ώρες

Χίλια συν χίλια + 20

Μετράω τις ώρες
στο ύψωμα της αρχαίας κολώνας
καθώς στεκόμαστε αντιμέτωποι
Άγγελοι ανοίγουν τα μπουμπούκια
Ξεδιπλώνουν τα πέπλα του ορίζοντα
Σου δίνουν μαχαίρι να ξενυχτίσεις την ομορφιά
ώσπου να μετρήσεις τις αναπνοές που λείπουν

Αυτός π αγαπάς
εξερευνεί συχνά τον πόθο
ρίχνει το αγκίστρι να πιάσει το φως
Περιμένει
Παραμένει στο ξόρκι
Εγκυμονεί

Άφησέ με να μιλήσω

Χίλια συν χίλια + 21

Άφησέ με να μιλήσω

Με όλα τα μαθηματικά του κόσμου
άκρη δε θα βρούμε εσύ κι εγώ

Κατάγομαι.
Παντρεύομαι.
Γεννώ
Θνήσκω

Τι γυρεύω εγώ εδώ;
Εγώ απλώς περνούσα
Και το ξέρεις

Ο Παλαιός των ημερών
έκοβες βόλτες άσπιλος
ανώτερος πάσης περιγραφής
κι αδιάφορος
μην καταλάβεις κι απορήσεις
και κομπιάσεις και σκεφτείς
τον υιό σου το μονογενή
τον Υιόν του άνθρωπου

Όλα θα τα πεις

Χίλια συν χίλια + 22

Όλα θα τα πεις

Σύντομα
Και κοφτά
Και άπαξ

Θ αλλάξουν αύριο τα κείμενα θ αλλάξουν οι ειδήσεις
Καινούρια ονόματα κύρια και υποκοριστικά
Αίμα στην άσφαλτο
Υπερβολική ταχύτητα
Ολισθηρότητα της οδού

Χάραμα

Η κυρία Σφίγγα αυτοπροσώπως
σου κλείνει το δρόμο

Δεν απαντάς

Περιμένεις
Με την κιθάρα κρεμασμένη στον ώμο
Να πεις το δικό σου τραγούδι
στους ουρανούς

Δέομαι πάλι

Χίλια συν χίλια + 23

Δέομαι πάλι
και μεριμνώ
για τον ιεροφάντη μου
Κάθε αναχώρηση μετράει τον οβολό της Ακόμη κι η στερνή

Χωρίς αιτία τίποτα δεν έγινε
κι η ροδιά αναίτια δεν ανθίζει
στη μασχάλη του έρωτα
εκεί που ο ορίζοντας ευαγγελίζεται ριζωμένος στην πέτρα
και ζητάει ακρόαση από το Θεό

Η πιο καλή στιγμή της μέρας
λυγίζει τα δέντρα στα δύο
σαλπίζει
να παραδώσει τον εχθρό στο όνειδος

Το υπόλοιπο της διαδρομής μύθος

Χίλια συν χίλια + 24

Το υπόλοιπο της διαδρομής μύθος

Επτά έτη συναπτά
ξυπόλυτος και κουρελής
Εμπόδισε τα χείλη του να κυνηγούν
στη χαίτη του ανέμου τα νεοσσά τραγούδια τα περήφανα
της λεβεντιάς του έρωτα
όταν αλλότριοι δάσκαλοι θρήνοι αγκαθωτοί
του ξέσκιζαν το μέτωπο

Χτυπάει τυφλά και άναρχα ο Απρίλης
με βέργες λυγαριάς να στοιχίσει τα έθνη του

Ας ευφρανθεί το αποχείμωνο λιγάκι ακόμα
τώρα που μικροί και μεγάλοι
εκτίθενται στο θέαμα του Χριστού στον καθρέφτη

Ακούς το τριαντάφυλλο

Χίλια συν χίλια + 25

Ακούς το τριαντάφυλλο
να καταπέμπει «επί σου την ειρήνην»
και τ ακριβά μυστικά του αγοριού να καταπέμπει (το τριαντάφυλλο)
στη νέα με τα λευκά πέπλα
γιατί η Αυγή χρειάζεται το Μύστη της
να μετατρέπει τις ώρες της Κόλασης
σε πορεία πλανητών στο Διάστημα

Δύει κάποτε το φως του ήλιου κι η Άνοιξη μιλάει δυνατότερα
την ώρα που οδύνη ασήκωτη τραυματίζει τ αηδόνι

Ο εκλεκτός χτυπάει την πόρτα για καινούριες παραβολές
Μη ρωτάς
Οι αετοί είναι για να εξαγνίζουν τους εφιάλτες της φυλής

Δεν μπορείς να μιλήσεις στον εφιάλτη σου
Σκέφτεσαι τη δυνατότητα της ροής προσηλωμένος στη Σφίγγα

Συμφωνείς δε συμφωνείς η μέρα φεύγει

Χίλια συν χίλια + 26

Συμφωνείς δε συμφωνείς ή μέρα φεύγει

Το πρόσωπό της σκήνωμα
για μελέτη και προσκύνημα

Ποταμός και παραπόταμοι περιεργάζονται την πόλη μου
Οι λαμπτήρες φωτίζουν εγκαίρως το λίχνισμα του πάθους

Δε σε αναγνωρίζω

Άλλη περικοπή διαβάσαμε κι άλλη μας βγήκε
Η δική σου πρόταση περιπλέκει τις δικές μου πεδιάδες
Αφαιρώ και προσθέτω χρώματα
όταν ευκαιρώ

Ο σκηνοθέτης της κατοχής αντανακλάται στο πνεύμα της πείνας
Βουρκωμένος ελπίζει ο Απρίλης στους αιφνιδιασμούς
και στις αμφίσημες φωνές

Συμφωνείς δε συμφωνείς ο μήνας φεύγει

Χίλια συν χίλια + 27

Συμφωνείς δε συμφωνείς ο μήνας φεύγει

Η ποιήτρια ακούει το αίνιγμα
και ξεχνάει να γράψει
μετά τη Νύχτα
μετά τον Έρωτα
μετά το Χειμώνα
μετά τη Βροχή
μετά το Πήγαινε - έλα
και τα Τραγούδια
μετά τη Σκέψη και το Λόγο
μετά το Τηλεφώνημα
Τελεία

Μετά τα Επείγοντα Περιστατικά η ΣΙΩΠΗ

Πώς να υποδεχτείς το Θάνατο στην πόρτα του σπιτιού σου;

Χίλια συν χίλια + 28

Στην πόρτα του σπιτιού σου

Όπως εκείνη τη μέρα
πριν από το Κοίταγμα
πριν από τον Καθρέφτη
πριν από το Φιλί
πριν από την Αγάπη
πριν από τους Αιώνες
πριν από τη Νοσταλγία
πριν από το «Γεια σου»
πριν από την Προδοσία
πριν από την Αναμονή
πριν από το τελευταίο Φιλί
πριν από το Θάνατο
στην αναμνηστική φωτογραφία

Χίλια συν χίλια + 29

Στην αναμνηστική φωτογραφία

Καλοκαίρι
-θυμάμαι-
παιχνίδι στο ξέφωτο με τη μαγκούρα στο χέρι για το φόβο των λύκων

Όμορφη μέρα των Νερών και του Μύθου

Βήμα ράθυμο
Το σήκωνε η χαρά
Ε ρ ώτη ση - απ άντη ση και πάλι ερώτηση

Έτσι αρχίζει η εποχή
Να μαθαίνεις να βγάζεις από το στόμα αστέρια
Φιλιά μπουμπούκια και κωδικοί ονομάτων

Εγώ τι να πω;

Πάλη διμέτωπη με βασανίζει
Προσθέτεις τη σκέψη στο πρόβλημα και βάζεις χειρόφρενο
Όπισθεν με Δημοκρατία στη συνέχεια

Χίλια συν χίλια + 30

Όπισθεν με Δημοκρατία

Καλώς
το χέρι σου
να ορίσει στο χέρι μου

Γεωγραφία σε χρώμα λουλακί για τα νησιά
Προμήνυμα εντάσεων στα σύνορα

Σε δάση σκιερά παίζεται το παιχνίδι
με παλιούς κορμούς και νέα βλαστάρια

Ο Προμηθέας Δεσμώτης προσδίδει μεγαλοπρέπεια στην κλεψιά
Θυσίες γίνονται —κακά τα ψέματα—
τω αγνώστω Θεώ γίνονται—κακά τα ψέματα—
τω αγνώστω εσύ κι εγώ
τω αγνώστω μεροκαματιάρη

Ο Νυμφίος επιλέγει το δράμα
αγάπη μου

Δέλτα κύκλος

Το κεφάλι ψηλά κι ο κορμός ψηλά
«άλλο χορό δε ρέγομαι
από το Πεντοζάλη
που πάει πέντε ζάλα μπρος
και δυο γυρίζει πάλι»

Ημέρεψε ο πόνος των ανθρώπων
Βράχος ορθός παρέμεινε ο εκλεκτός
Μέσα στα κύματα ο νέος έπαιζε τα πεντόβολα

Χίλια συν χίλια + 31

Μεσολάβησε μια Σμύρνη
μια Αλεξάνδρεια
μια Κύπρος
κι ένας λόγος προάγγελος
Ο ομφάλιος ρόλος παρών στα πειράματα
Δε φτουράει ο πόνος
Παίζω και πάλι το πλεονέκτημα στο μυαλό μου
Αρχαία ρητά με ράμφος
με προφταίνουν στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς
Χρονική διαστολή σε μέγεθος γέννας
Αποκοιμήθηκα ανάμεσα στο λύκο και στο λύκο
μη λαμβάνοντας υπ όψιν τις καθωσπρέπει παρηγοριές
Ακούς τη μελωδία;

Χίλια συν χίλια + 32

Ακούς τη μελωδία;

Ω λογισμέ
συμμαθητές στα άσματα και σύμμαχοι
παίζουν τη μοναχική ζωή στην πράξη

Θαύμα ομορφιάς τα φάλτσα σου
Απορρίπτεις τους ασεβείς
Απορρίπτεις τους παραβάτες και ακμάζεις
Ένα όραμα πλησιάζει τα χρόνια μου απειλή

Κοστίζει η αγάπη

Χίλια συν χίλια + 33

Κοστίζει η αγάπη

Αποσύρω τα στρατεύματα μου
Αφαιρώ την πανοπλία
κι όλα τα θηρία μαζεύω προσφορά στον εικοστό αιώνα

Προσωρινά τρέχει το τοπίο μέχρι το τέλος
Μικρές στιγμές κυλιούνται στον ήλιο
κι όλα τα δέντρα μαζεύω προσφορά
στον εικοστό αιώνα

Καιρός να απογυμνωθεί η ψυχή
Να υφάνει τα δικά της
Το αύριο παραβιάζει την είσοδο

Χίλια συν χίλια + 34

Το αύριο παραβιάζει την είσοδο

Ελάχιστα δικό μου
το πρόσωπο μου στον καθρέφτη
ελάχιστα πρόσωπο
Βιτρώ με τα μάτια τα σκεφτικά του πατέρα
το δάκρυ της μάνας
τη ρυτίδα της έγνοιας που ζωγράφισε περίτεχνα η μια γιαγιά
κι η άλλη σαν από γινάτι καρφίτσωσε την ελιά στο μάγουλο

ελάχιστα πρόσωπο
το πρόσωπο μου
ελάχιστα «μου» το πρόσωπο
κι είναι για κλάματα η πλανόδια αγωνία που μας ρουφάει
όταν συχνά πυκνά σεργιανούμε στα φιλιά
με βραδινή άνεση και πρωινό ρίγος

Η ζωή σου σκαρφαλώνει στο στήθος μου
και κυλιόμενος ακούγεται ο αχός των χαδιών

Σπάνια πια επιστρέφω στο σώμα μου

Χίλια συν χίλια + 35

Σπάνια πια επιστρέφω στο σώμα μου

Στο κάτω κάτω κανένας αστυφύλακας
δε φύλαξε το άστυ της ζωής μας

Άνωθεν δυνάμεις
Έξωθεν δυνάμεις
Έσωθεν δυνάμεις

Φτιάξε την κεραία
για καλύτερη λήψη αγάπη μου
«Το φταίξιμο είναι του αέρα» αυτό να πεις

Η καρδιά μου τρίζει Ρωγμή στην εποχή
που μας χάρισαν οι μεταγραφές

Πήρες την κάτω βόλτα σεργιανώντας στα πέλαγα

Με τα ιερογλυφικά παραμάσκαλα
Τι περίμενες;
Είσαι ένα θαύμα από οστά σε περιτύλιγμα επιδερμίδας
Ξεθεώθηκες στην προπόνηση κι έχασες το παιχνίδι

«Το φταίξιμο είναι του αέρα»
Έτσι θα πεις

Χίλια συν χίλια + 36

Το φταίξιμο είναι του αέρα

Παριστάναμε τη βροχή και τώρα βρέχει
Άρωμα λες
Φωτιά θα πεις
Κάμπος σου λένε
και θ απαντήσω Μουσική
Ρυθμός και Χτύπος
Ο Χτύπος είναι της καρδιάς
Κάθε μας λέξη Γεύση και Συναίσθημα και Αφή και Λογισμός
και Κώδικας

Μάθαμε να μιλάμε λίγο όταν σκεφτόμαστε πολύ
Να παριστάνουμε βροχές
Και τώρα βρέχει

Χίλια συν χίλια + 37

Και τώρα βρέχει

Ευτυχισμένη εσύ
που Νηρηίδα προβάλλεις
την Άνοιξη ή λίγο πιο μπροστά
ν αναγγείλεις το «θα» που πόθησα
ν αναγγείλεις το «να» που έλπισα
απόσταγμα δροσιάς στον καύσωνα

Σφυρηλατείσαι να βρεις το πέρασμα
ευεργέτης και θύμα

Με ποιο τρόπο φυλάσσονται τα κεκτημένα;
Ερωτηματικά εγείρονται αμετάθετα
Ξεσηκωμός / Προστάγματα / Διατάγματα

Να εκτελείται ο λόγος σου σε ανάχωμα πισώπλατα
κάθε αυγή

Χίλια συν χίλια + 38

Κάθε αυγή

Μασάω την κραυγή μου
Τώρα
επιτέλους
συλλαβίζω γέφυρες
Δε σκέφτομαι πια σημαδεμένες τράπουλες
σημαδεμένα ρητά αρχαίων προγόνων
Υπάκουος άλλωστε υπήκοος συντηρεί το απρόοπτο
Εντάξει φίλε
Ειδικό συμβόλαιο γι αστρολόγους και μάγισσες υπογράφει ο Νάρκισσος
Πνίγεται στον καθρέφτη τους
Μίλησε μου για Ιδιωτική Χρήση του λυρισμού για Γιώτα Xι γενικώς αυταπάτες

Υπάρχει πάντα μια κηλίδα αίμα στον ορίζοντα

Χίλια συν χίλια + 39

Στον ορίζοντα

Το ρολόι αφαιρεί απ τη βροχή τη φιλαρέσκεια
Στολίζουν τα περίπτερα οι ωραίες κυρίες
ή έτσι νομίζουν οι περαστικοί
και οι ωραίες κυρίες
Τρέμουν το χρόνο που τις καρφώνει
καπνίζουν
0ι μάσκες έχουν κόκκινα νύχια

Αλίμονο στο Μάη που ξενυχτάει τις ευωδιές
Απανωτές εφόδους υπαινίσσεται το σκοτάδι

Η φωνή του εραστή αφοπλίζει

Χίλια συν χίλια + συν 40

Δεν είναι καθόλου παρελθόν
και θα μπορούσε να είναι μέλλον
το γελαστό σου πρόσωπο
στα χέρια μου

Ο φίλος μου ο Όμηρος σκόπιμα ελκυστικός
μ αγάπες δακρύβρεχτες στη μνήμη
κι έλξεις ανεξήγητες

Μιλάς για τον ουρανό
Απαγγέλλεις στίχους

Προχωρείς προς το χίλια συν χίλια
γράφοντας στους τοίχους συνθήματα
ξένε

Στροβιλίζομαι στους ήχους των βημάτων σου
Καταργώ τα φεγγάρια και τ άλλα συναφή
Δημιουργώ με ήλιους το ΕΣΥ
Προσθέτω μια στάλα αιωνιότητα στο ποτήρι σου

Σκόνη από βάλσαμο προσθέτω κρυφά
Τρεμοπαίζεις τα βλέφαρα
Θαρρώ πως δακρύζεις